Έργα Μπετόβεν, Σοστακόβιτς, Χάυντν

Ο Μπετόβεν έγραψε τέσσερις εισαγωγές για τη μοναδική του όπερα Φιντέλιο, τρεις εκ των οποίων ονομάστηκαν Λεονώρα. Η αριστουργηματική 3η Εισαγωγή Λεονώρα γράφτηκε μετά την πρώτη αναθεώρηση του έργου, λόγω της ψυχρής υποδοχής του. Θεωρείται το τελειότερο υπόδειγμα αυτής της συμφωνικής μορφής. Ο Σοστακόβιτς έγραψε το πρώτο του Κοντσέρτο για τσέλο για τον Μστισλάβ Ροστρόποβιτς, λίγο μετά το θάνατο του Στάλιν, κάτι που του έδωσε μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης. Θεωρείται από τα δυσκολότερα έργα για τσέλο του ρεπερτορίου και αναπτύσσεται πάνω σε ένα θέμα που είχε γράψει ο συνθέτης για μία ταινία και περιγράφει την πορεία μια ομάδας σοβιετικών προς την εκτέλεσή τους από τους Ναζί. Η Συμφωνία 102 του Χάυντν είναι η δέκατη από τις συνολικά δώδεκα αποκαλούμενες «Συμφωνίες του Λονδίνου» και οι μελετητές συμφωνούν πως είναι αυτή που στην πρεμιέρα της συνέβη το αποκαλούμενο θαύμα. Ένας τεράστιος πολυέλαιος που θα μπορούσε να σκοτώσει πάνω από 30 άτομα έπεσε στην αίθουσα κατά τη διάρκεια της συναυλίας, όμως σαν από θαύμα δεν τραυματίστηκε κανείς, γιατί όλοι είχαν μετακινηθεί προς τη σκηνή ώστε να θαυμάσουν τον Χάυντν να διευθύνει την ορχήστρα από το πιανοφόρτε.

Λούντβιχ βαν Μπετόβεν: Εισαγωγή Leonore αρ.3 σε ντο μείζονα, έργο 72b
Ντμίτρι Σοστακόβιτς: Κοντσέρτο για τσέλο και ορχήστρα αρ.1 σε μι ύφεση μείζονα, έργο 107
Γιόζεφ Χάυντν: Συμφωνία αρ. 102 σε σι ύφεση μείζονα, Hob.Ι:102