Η μουσική γραφή του Μάλερ χαρακτηρίζεται από συναισθηματική ένταση, υπαρξιακές αναζητήσεις και εκρηκτικές στιγμές που στοχεύουν στη ψυχή του ακροατή και του προκαλούν έντονα συναισθήματα. Ο σπουδαίος συνθέτης ενσταλάζει μέσα στο μυαλό σκέψεις και προβληματισμούς σε σχέση με την ανθρώπινη ύπαρξη, με αποτέλεσμα να δημιουργεί σε κάποιους ανασφάλεια από αυτή την απογύμνωση του εσωτερικού τους κόσμου. Ο Μάλερ άλλαξε για πάντα τη μουσική μετά από αυτόν, φτάνοντας το ρομαντισμό στα όριά του και οδηγώντας στην εξατομίκευση της σύνθεσης. Η '4η Συμφωνία' του λογίζεται ως η πλέον προσιτή και δημοφιλέστερη στο ευρύ κοινό, ίσως επειδή εδώ ο συνθέτης επικεντρώνει στο μελωδικό πλούτο και όχι στην επίμονη αναζήτηση απαντήσεων για τη μετά θάνατο ζωή, χωρίς φυσικά να παραλείπει εντελώς το θέμα, ίσως γιατί χρησιμοποιεί ένα γκροτέσκο χιούμορ στις αναζητήσεις των μεγάλων ερωτημάτων της ζωής και χτίζει το λαμπρό οικοδόμημά του πάνω σε μία σπινθηροβόλα ενορχήστρωση ή επειδή εκδηλώνει τρυφερά την αγάπη του για τη φύση και παράλληλα (μπορεί και) περιγράφει τον ουρανό μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Πιθανόν για όλα αυτά μαζί. Πρόκειται για την τελευταία συμφωνία όπου ενσωματώνει μελωδίες τραγουδιών του πάνω στα παραδοσιακά ποιήματα της συλλογής 'Das Knaben Wunderhorn', που αποτελούσαν την εξιδανικευμένη κορωνίδα της λαογραφίας του ρομαντικού εθνικισμού σε όλο το γερμανόφωνο κόσμο, με τις ευλογίες του ίδιου του Γκαίτε.
Πρόγραμμα:
Gustav Mahler (1860-1911): Συμφωνία αρ. 4 σε σολ μείζονα