Κύκλος Μπετόβεν

Η Εισαγωγή ‘Κοριολανός’ του Μπετόβεν είναι εμπνευσμένη από την ομώνυμη, μάλλον άσημη, τραγωδία του Βιεννέζου Heinrich Von Collin και όχι από την πασίγνωστη του Σαίξπηρ, που με τη σειρά της είναι εμπνευσμένη από τον Πλούταρχο. Σε κάθε περίπτωση αναφέρεται στην ιστορία του Ρωμαίου στρατηγού Γάιου Μάρκου, με το συνθέτη να αδιαφορεί για τις διαφορετικές εκδοχές των ιστοριών σχετικά με το θάνατο του ήρωα και να εστιάζει στη δραματική εσωτερική πάλη μεταξύ του πόθου ενός υπερήφανου στρατιωτικού για εκδίκηση προς τη Ρώμη που τον εξόρισε και της αγάπης ενός αφοσιωμένου γιου και στοργικού πατέρα για την οικογένειά του, η οποία τελικά θριαμβεύει. Το ‘4ο κοντσέρτο για πιά­νο’ κατέχει ξεχωριστή θέση στην εργογραφία του Μπετόβεν, αφού ήταν το τελευταίο έργο που μπόρεσε να παίξει ο ίδιος πριν η κώφωση αρχίσει να του δημιουργεί τεράστια προβλήματα. Έργο αρμονικό στην υφή του, που χαρακτηρίζεται από τον ανεξάντλητο μελωδικό του πλούτο και τις τεράστιες δεξιοτεχνικές απαιτήσεις του. Εξαίρεση ανάμεσα στις υπόλοιπες συμφωνίες του Μπετόβεν αποτελεί η 'Έκτη', που ο ίδιος την ονόμασε ‘Ποιμενική’ θέλοντας να τονίσει την πρόθεσή του να υμνήσει τη Φύση. Η πλέον αγαπημένη συνήθεια του συνθέτη ήταν οι περίπατοι στο δάσος, όταν άφηνε την πόλη για να βρει την ηρεμία του. Αυτή τη συναισθηματική πληρότητα που ένιωθε στην εξοχή θέλησε να μεταφέρει και στον ακροατή. Ο Μπετόβεν υποστήριζε πως ‘το έργο εμπεριέχει περισσότερη έκφραση συναισθημάτων από την ίδια τη ζωγραφική’ και πως 'όποιος έχει ζήσει κάποιο διάστημα στην ύπαιθρο μπορεί αμέσως να συνδέσει τους ήχους με αυτό που περιγράφουν'. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί ένα πρώιμο δείγμα προγραμματικής συμφωνίας, αν και αυτό που πραγματικά επιθυμεί ο Μπετόβεν είναι να μιλήσει στο συναίσθημα του ακροατή και να του προκαλέσει συγκινήσεις και όχι απλά να ‘ζωγραφίσει’ τοπία με τη μουσική του.

Πρόγραμμα:
Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (1770-1827): Εισαγωγή Κοριολανός, έργο 62
Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (1770-1827): Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 4 σε σολ μείζονα, έργο 58
Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (1770-1827): Συμφωνία αρ. 6 σε φα μείζονα, έργο 68