Ευλάβεια, Ραψωδίες, Μύθοι & Φολκλόρ

Το υπέροχο ‘Αντάτζιο για έγχορδα’ του Μπάρμπερ αποτελεί ίσως το δημοφιλέστερο αμερικανικό συμφωνικό έργο. Δέκα λεπτά απόλυτης γαλήνης και μακαριότητας, με ένα διάχυτο πνεύμα ευλάβειας, που καθηλώνουν τον ακροατή από τις πρώτες μόλις νότες. Ο Alexandre Morin έγραψε εύστοχα πως πρόκειται για ένα έργο ‘γεμάτο πάθος και καθαρτικό πάθος’, που ‘σπάνια αφήνει στεγνά τα μάτια’. Η μουσική του έχει χρησιμοποιηθεί πολλάκις στον κινηματογράφο, σε τηλεοπτικές εκπομπές, καθώς και σε ροκ συναυλίες και συναυλίες ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής. Το ‘Κοντσέρτο για πιάνο’ του Σνίτκε είναι χαρακτηριστικό του μεταμοντερνισμού και ανήκει στην πρώτη περίοδο του δημιουργού, όταν χρησιμοποιούσε πολλαπλές τεχνικές στη σύνθεση. Ο Σνίτκε αντιπαραθέτει το πιάνο με τα έγχορδα της ορχήστρας για να παραστήσει τις εσωτερικές συγκρούσεις της ψυχής που καταλήγουν στην ασφάλεια της πίστης σε μία ανώτερη ύπαρξη, η οποία προσφέρει την ποθούμενη ψυχική ειρήνη. Ο Λιστ έχει διασκευάσει για ορχήστρα έξι συνολικά 'Ουγγρικές Ραψωδίες', τα θέματα των οποίων είναι βασισμένα σε τσιγγάνικα τραγούδια. Ο συνθέτης παρομοιάζει τους τσιγγάνους με τους αρχαίους Έλληνες ραψωδούς που λέγανε τμηματικά μία ιστορία και γι’ αυτό επιλέχτηκε ο σχετικός τίτλος. Η δεύτερη ραψωδία έχει ευαίσθητο χαρακτήρα αρχικά, ενώ εξελισσόμενη τονίζει την υπερηφάνεια και τη λαμπρότητα των τσιγγάνικων τραγουδιών.  Ο Σμέτανα συνέθεσε τον κύκλο συμφωνικών ποιημάτων ‘Η πατρίδα μου’ σε πλήρη δυστυχία λόγω της κώφωσης, αλλά θέλοντας να τιμήσει την αγαπημένη του πατρίδα, που ήταν σκλαβωμένη. Ο κύκλος αποτελείται από έξι συνολικά συμφωνικά ποιήματα. Το ποίημα ‘Σάρκα’ αναφέρεται στον πασίγνωστο σχετικό μύθο της τσέχικης παράδοσης ‘Ο Πόλεμος των Κορών’, με ρίζες στον 12^ο αιώνα, όπου οι Αμαζόνες εκδικούνται το αντρικό φύλο χρησιμοποιώντας ως δόλωμα την αρχηγό τους Σάρκα. Το ποίημα ‘Μολδάβας’ ακολουθεί τη ροή του φερώνυμου ποταμού και καθώς διασχίζει τη χώρα μας διηγείται μικρές ιστορίες, ζωγραφίζοντας παράλληλα όμορφες εικόνες της τσέχικης γης.


Πρόγραμμα:
Σάμουελ Μπάρμπερ: Αντάτζιο για έγχορδα, έργο 11
Άλφρεντ Σνίτκε (1934-1998): Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα εγχόρδων
Φραντς Λιστ (1811-1886): Ουγγρική Ραψωδία αρ. 2 σε ντο ελάσσονα
Μπέντριχ Σμέτανα: Σάρκα και Μολδάβας από το έργο ‘Η πατρίδα μου’