Η
Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης συνεχίζει τις online συναυλίες της με έργα
Μπετόβεν και
Σκαλκώτα, υπό τη μουσική διεύθυνση του
Διονύση Γραμμένου, ενός εκ των πλέον χαρισματικών Ελλήνων μουσικών της γενιάς του. Σολίστ ο πολύπειρος βιολονίστας
Γιώργος Δεμερτζής, με πλήθος εκτελέσεων έργων Ελλήνων συνθετών για βιολί στο ενεργητικό του και μία ιδιαιτέρως πλούσια σχετική δισκογραφία, που περιλαμβάνει και την ηχογράφηση με την Κ.Ο.Θ. και τον Σίμο Παπάνα του ‘Κοντσέρτου για 2 βιολιά και ορχήστρα’ του Νίκου Σκαλκώτα, το 2008, για τη BIS Records.
Νίκος Σκαλκώτας (1904-1949): Σουίτα για βιολί και μικρή ορχήστρα (1929) [ενορχήστρωση: Γιάννης Σαμπροβαλάκης]
i. Allegro moderato ii. Moderato maestoso iii. Allegretto vivace iv. Andante sostenuto
H ‘Σουίτα για βιολί και μικρή ορχήστρα’ (1929) του Νίκου Σκαλκώτα γράφτηκε κατά την περίοδο διαμονής του συνθέτη στο Βερολίνο και της μαθητείας του δίπλα στον Άρνολντ Σαίνμπεργκ. Έργο τρυφερό, αλλά συνάμα τολμηρό και ιδιαίτερα απαιτητικό για τον σολίστ, αφιερώθηκε στο Ρώσο βιρτουόζο του βιολιού και αρχιμουσικό Anatol Knorre, ο οποίος το πρωτοπαρουσίασε στο Βερολίνο, τον Απρίλιο του 1930. Η σουίτα δεν παρουσιάστηκε έκτοτε λόγω της παλιννόστησης του συνθέτη, το 1933, όταν άφησε πίσω πολλά του έργα θεωρώντας πως θα επιστρέψει σύντομα, κάτι που δεν συνέβη ποτέ, με αποτέλεσμα να χαθούν πολλά διαμάντια του σπουδαίου Έλληνα δημιουργού.
Από το συγκεκριμένο έργο διασώθηκαν τα τέσσερα πρώτα από τα πέντε συνολικά μέρη, αφού από το φινάλε βρέθηκε μόνο το μέρος του βιολιού. Ο μουσικολόγος Ιωάννης Τσελίκας ανακάλυψε τα χειρόγραφα στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Μπάφαλο στη Νέα Υόρκη και ο Σύλλογος ‘Οι Φίλοι της Μουσικής’ της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος "Λίλιαν Βουδούρη" μερίμνησε ώστε να αποκτηθούν. Ο Γιάννης Σαμπροβαλάκης (Κέντρο Ελληνικής Μουσικής) ενορχήστρωσε τα τέσσερα διασωθέντα μέρη, το 2015, με απόλυτο σεβασμό προς το συνθετικό και ενορχηστρωτικό ύφος του συνθέτη, με βάση την ιδιόχειρη σημείωση του Σκαλκώτα για τη διανομή της ορχήστρας και τις ελάχιστες, αλλά πολύτιμες, ενορχηστρωτικές ενδείξεις στα σολιστικά μέρη.
Ludwig van Beethoven (1770-1827): Συμφωνία αρ.4 σε σι ύφεση μείζονα, έργο 60
Ι. Adagio - Allegro vivace ΙΙ. Adagio III. Allegro vivace - Un poco meno allegro IV. Allegro ma non troppo
Ο Μπετόβεν έγραψε την ‘Τέταρτη Συμφωνία’ του το καλοκαίρι του 1806 και η πρεμιέρα της πραγματοποιήθηκε τον επόμενο χρόνο στην οικία του πρίγκιπα Φραντς Γιόζεφ φον Λόμπκοβιτς. Η διάθεση του συνθέτη την εποχή που την έγραψε ήταν ασυνήθιστα καλή, γεγονός που εν πολλοίς οφείλονταν στη σχέση που είχε αναπτύξει με την κόμισσα Τερέζα Μπρούσνβικ, στην οποία στράφηκε ερωτικά όταν αποδέχτηκε το αδιέξοδο του έρωτά του για την αδερφή της Τζοζεφίνα. Αυτά τα συναισθήματα πάθους, χαράς και απολύτρωσης αποτυπώνονται με συγκλονιστικό τρόπο προκαλώντας ουράνια ευτυχία. Ο Σούμαν τη χαρακτήρισε ως
‘μία καλλίγραμμη Ελληνίδα παρθένα, ανάμεσα σε δύο Σκανδιναβούς γίγαντες’, υπογραμμίζοντας τη θέση της ανάμεσα στην «Ηρωική» και τη «Συμφωνία της Μοίρας». Παρόλα αυτά, η ‘Τέταρτη Συμφωνία’ καταφέρνει να μην συνθλιβεί από τις ‘αδερφές’ της και αυτό οφείλεται στο νεανικό της σφρίγος και την πηγαία της ζωντάνια, που σκορπούν απλόχερα το ανοιξιάτικο άρωμα ενός ανεπιτήδευτου έρωτα, όπως αυτός ξεπηδά μέσα από τη ρομαντική ψυχή του Μπετόβεν.
Μία παραγωγή της Κ.Ο.Θ. με την ευγενική παραχώρηση του Ο.Μ.Μ.Θ.
Διαδικτυακή μετάδοση
Από το κανάλι της
ΚΟΘ στο Youtube & τη
Σελίδα της ΚΟΘ στο facebook